اصلِپی ال دی دی
در روش رفع فشار دیسک با لیزر از طریق پوست، انرژی لیزر از طریق یک فیبر نوری نازک به داخل دیسک منتقل می‌شود.
هدف از PLDD تبخیر بخش کوچکی از هسته داخلی است. تخریب حجم نسبتاً کمی از هسته داخلی منجر به کاهش قابل توجه فشار داخل دیسک و در نتیجه کاهش فتق دیسک می‌شود.
PLDD یک روش پزشکی کم‌تهاجمی است که توسط دکتر دانیل اس. جی. چوی در سال ۱۹۸۶ توسعه داده شد و از پرتو لیزر برای درمان درد کمر و گردن ناشی از فتق دیسک استفاده می‌کند.
رفع فشار دیسک با لیزر از طریق پوست (PLDD) کم تهاجمی‌ترین تکنیک لیزر از طریق پوست در درمان فتق دیسک، فتق گردنی، فتق پشتی (به جز بخش T1-T5) و فتق کمری است. این روش از انرژی لیزر برای جذب آب درون هسته فتق یافته و ایجاد رفع فشار استفاده می‌کند.
درمان PLDD به صورت سرپایی و تنها با استفاده از بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. در طول این عمل، یک سوزن نازک تحت هدایت اشعه ایکس یا سی‌تی‌اسکن وارد دیسک فتق شده می‌شود. یک فیبر نوری از طریق سوزن وارد می‌شود و انرژی لیزر از طریق فیبر ارسال می‌شود و بخش کوچکی از هسته دیسک را تبخیر می‌کند. این کار یک خلاء جزئی ایجاد می‌کند که فتق را از ریشه عصب دور می‌کند و در نتیجه درد را تسکین می‌دهد. اثر آن معمولاً فوری است.
به نظر می‌رسد این روش امروزه جایگزینی ایمن و معتبر برای میکروسرجری است، با میزان موفقیت ۸۰٪، به ویژه تحت هدایت سی‌تی‌اسکن، به منظور مشاهده ریشه عصب و همچنین اعمال انرژی بر روی چندین نقطه فتق دیسک. این روش امکان کوچک شدن متمرکز در ناحیه بزرگتر، حداقل تهاجم را در ستون فقرات تحت درمان ایجاد می‌کند و از عوارض احتمالی مربوط به میکرودیسککتومی (میزان عود بیش از ۸ تا ۱۵٪، جای زخم اپیدورال در بیش از ۶ تا ۱۰٪، پارگی کیسه دورا، خونریزی، ناپایداری میکرو ناشی از درمان) جلوگیری می‌کند و در صورت نیاز، مانع جراحی سنتی نمی‌شود.
مزایای استفاده ازلیزر PLDDدرمان
این روش کم‌تهاجمی است، بستری شدن در بیمارستان ضروری نیست، بیماران فقط با یک بانداژ چسبی کوچک از تخت پایین می‌آیند و برای ۲۴ ساعت استراحت در رختخواب به خانه برمی‌گردند. سپس بیماران شروع به راه رفتن تدریجی می‌کنند و تا یک مایل پیاده‌روی می‌کنند. اکثر آنها ظرف چهار تا پنج روز به سر کار خود بازمی‌گردند.
در صورت تجویز صحیح، بسیار مؤثر است
تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود، نه بیهوشی عمومی
تکنیک جراحی ایمن و سریع، بدون برش، بدون جای زخم، از آنجایی که تنها مقدار بسیار کمی از دیسک تبخیر می‌شود، هیچ بی‌ثباتی بعدی در ستون فقرات ایجاد نمی‌شود. برخلاف جراحی باز دیسک کمر، هیچ آسیبی به عضله کمر، برداشتن استخوان یا برش بزرگ پوستی وجود ندارد.
این روش برای بیمارانی که در معرض خطر بیشتری برای دیسککتومی باز هستند، مانند مبتلایان به دیابت، بیماری قلبی، کاهش عملکرد کبد و کلیه و غیره، قابل استفاده است.
زمان ارسال: ۲۱ ژوئن ۲۰۲۲